Technika żakardowa wywodzi się z oryginalnego wzoru zrywania maszyn do talii, który był używany na krosnach diagonalnych i krosnach poziomych w czasach dynastii Han. Zazwyczaj heald (pedał nożny) służy do kontrolowania heald (urządzenia do podnoszenia osnowy) w celu utkania wzoru. Aby utkać wzór, należy zwiększyć liczbę ramek. Dwie ramki na szewki mogą tkać tylko splot płócienny, 3-4 ramki na szewki mogą tkać splot skośny, a 5 lub więcej ramek na szewki może tkać splot satynowy. Dlatego, aby utkać skomplikowane kwiaty z większymi pętelkami w kształcie kwiatów, przędze osnowy muszą zostać podzielone na więcej grup, a maszyna do kwiatów z wieloma uprzężami i wieloma penetracjami jest stopniowo formowana. Według „Xijing Miscellaneous Records”: Istnieje „maszyna ze stu dwudziestoma szwami” utkana przez żonę olbrzymiego jelenia Chen Baoguanga. Tkanie tylu syntetycznych ściegów jest bardzo niewygodne. Kiedy Trzy Królestwa przybyły do Trzech Królestw, konie straciły pracę nad starymi. W „Change of Rinassi Ling” zmieniono heddle z sześćdziesięciu na dwunastokrotne i przyjęto metodę żakardu wiązanego, co nie tylko ułatwia obsługę, ale także poprawia wydajność.